วันที่ฉันเดินทาง...

การเดินทางที่แสนสนุกของฉัน เริ่มต้นจากการทำงาน เดินทางตลอดไปทัวร์กับนักท่องเที่ยว บางครั้งก็มีกดดันบ้าง บางครั้งก็สนุก ลูกทัวร์มีความสุขเราก็ดีใจในฐานะไกด์ใหญ่ ขึ้นรถ ลงเรือ ปีนเขา ว่ายน้ำทะเล ใครๆคงอิจฉา แต่นี่แหละคือตัวตน รถโดยสารที่เก่าคร่ำครึ แต่ในบรรยากาศของการเดินทางทำให้เราได้เห็นชีวิตที่ไม่มีมายา แม่ที่อุ้มลูกพร้อมควักนมให้ลูกกิน....กระนั้นเลยในบางคราที่ต้องไปต่างถิ่นไม่รู้เส้นทาง ใช้ จีพีเอส(ขอกระแดะหน่อย)หรือเทคโนโลยีในการนำทาง  คนขับรถที่จู้จี้จุกจิก รบเร้าเกี่ยวกับทิป(เงินพิเศษที่ลูกค้าให้ด้วยน้ำใจ)พร้อมกับเร่งเวลาให้ถึงที่หมายโดยเร็ว หรือกำหนดการขึ้นเครื่อง รถไฟ เรือเมล์ ลิเก และตำรวจ(อันนี้เติมเอง)ต้องมาตามนัดหมายเวลาให้พอดีหรือก่อนสักครึ่งชั่วโมงแต่ของเครื่องบินต้องไม่น้อยกว่า3ชั่วโมงในการบินกลับสู่มาตุภูมิ
เห็นหรือยังว่า ..ไกด์ ..ก็ไม่ใช่เทวดาที่ไหนที่จะทำทุกอย่างได้ในเวลาเดียวกัน ไหนต้องติดต่อประสานงานกับฝ่ายจัดงาน ที่พักโรงแรมต่างๆ จิปาถะ อาชีพที่สวยหรูในมุมต่าง