คนเดินทาง

ทางเราไม่เท่ากัน อาจเช่นนั้นที่ฉันเชื่อ

คลับคล้ายความคลุมเครือ ระหว่างเราผู้ใช้ทาง

สูงชันและรกชัฏ แคบอึดอัดอย่างเธออ้าง

โดดเดี่ยวอีกอ้างว้าง ไร้ที่ว่างจะวางใจ

ทางเดียวที่เราเดิน ร่วมดำเนินมานานไกล

แตกต่างเพียงทางใจ ฉีกให้เราไม่มองทาง

เขียวชื่นระรื่นเย็น ให้เธอเห็นว่าโลกกว้าง

ห่มเราทอดเงาบาง แม้ไม่เห็นหากคงทน                               

   
                                             ...ถนนคนเดินทาง...